[page_title]

Partneralimentatie is de (maandelijkse) bijdrage die de ene partner aan de andere voldoet, om op die manier in diens levensonderhoud te ondersteunen na de scheiding. Het is afhankelijk van verschillende situaties of er al dan niet sprake is van recht op partneralimentatie na de scheiding.

Kinderen gaan voor

Bij de vaststelling van partneralimentatie wordt er gekeken naar het gezamenlijk inkomen dat jullie als gehuwden hebben gehad, hoe lang jullie huwelijk heeft geduurd en de hoogte van de bij te dragen kinderalimentatie. Uitgangspunt is dat jullie beiden, na de scheiding, dezelfde levensstandaard kunnen behouden. Dat wordt echter beperkt door de kinderalimentatie, want de kinderen gaan voor. Als het beschikbare bedrag (de draagkracht van de alimentatieplichtige) op gaat aan kinderalimentatie, is partneralimentatie niet mogelijk.

Duur van het huwelijk

Ook de duur van het huwelijk is bepalend; zijn jullie langer dan 5 jaar getrouwd geweest of zijn er minderjarige kinderen, dan is de wettelijke termijn voor partneralimentatie 12 jaar. Is het huwelijk korter en zonder kinderen, dan is de termijn gelijk aan de duur van het huwelijk.

Conflicterende emotie’s

Los van alle regels en rechten, zien wij vaak welk gevoel het losmaakt. Geregeld zien we dat de ‘betaler’ zich enorm misdeeld voelt en de ‘ontvanger’ zich schuldig. Toch is het een regeling die recht doet aan de zorgplicht die ooit is aangegaan met het huwelijk. De zorgplicht verdwijnt niet met een echtscheiding. Het gevoel van onrecht is nog sterker wanneer de ‘betaler’ de scheiding niet heeft ingezet of gewild. Dat voelt als betalen voor iets, waarvoor je helemaal niet gekozen hebt en waar je eigenlijk helemaal niet achter staat. Het is belangrijk voor de acceptatie om te weten wat de achterliggende gedachte is.

Alles eerlijk delen

Het is zo dat de regeling stamt uit de tijd, waarin meestal één van de partners buitenshuis werkte en de ander de zorgtaken op zich nam. De partner die de zorgtaken op zich heeft genomen kan niet direct na de scheiding in het eigen levensonderhoud voorzien. Doordat de andere partner de ruimte wel heeft gehad om een carrière op te bouwen, kun je stellen dat ze beide recht hebben op de vruchten daarvan. Tijdens het huwelijk was dat namelijk ook al zo, alleen is dat veel minder zichtbaar dan wanneer je apart van elkaar leeft. Tijdens het huwelijk besluit je tot zo’n verdeling te komen, niet wetende dat je bij scheiding een ongelijke (financiële) verdeling gelijk moet maken.

Verandering in het verschiet?

Al een aantal jaren speelt bij de wetgever het idee om de termijn van 12 jaar te verkorten naar 5 jaar. Dat zou meer van deze tijd zijn; bij tweeverdieners met redelijk gelijke salarissen komt partneralimentatie ook eigenlijk niet voor. Daarnaast wordt er van de ontvanger steeds meer verwacht om op korte termijn in het eigen levensonderhoud te voorzien, waarbij 5 jaar voldoende wordt geacht om op dat punt te komen. Zolang dit echter bij een voorstel blijft, is de huidige wetgeving van kracht.

Meer aspecten

Rondom partneralimentatie zijn nog veel meer zaken die van invloed zijn. Heb je zelf een situatie of vraag, waarop je graag het antwoord zou willen krijgen, neem dan contact op via het contactformulier.